به گزارش پایگاه خبری آوای باغملک: دو و میدانی یک ورزش طبیعی است ، زیرا با رفتار و حرکات طبیعی انسان مطابقت دارد ، بنابراین میتوان گفت دوومیدانی از زمان پیدایش بشر وجود داشته است و اولین اسلحه انسان در برخورد با محیط و خطرهای آن به حساب میآمد.بشر اولیه برای دفاع از خود محتاج […]
به گزارش پایگاه خبری آوای باغملک: دو و میدانی یک ورزش طبیعی است ، زیرا با رفتار و حرکات طبیعی انسان مطابقت دارد ، بنابراین میتوان گفت دوومیدانی از زمان پیدایش بشر وجود داشته است و اولین اسلحه انسان در برخورد با محیط و خطرهای آن به حساب میآمد. بشر اولیه برای دفاع از خود محتاج به فرار کردن بود تا اینکه در محلی خود را مخفی کرده به زندگی خود ادامه دهد ، لیکن اشخاصی که ضعیف بوده و قدرت دویدن نداشتند بدون شک طعمه حیوانات قرار میگرفتند. بدین جهت پدرها بچههای خود را تشویق به دویدن کرده و به آنها طرز فرار از مقابل حیوانات را میآموختند چرا که دویدن، حد فاصل بین زندگی و مرگ برای آنها بود. انسانهای اولیه ضمن دویدن و فرار، برای عبور از موانع طبیعی از جهیدن و پریدن استفاده میکردند و اگر لازم میشد که بین آنها و حیوانات مبارزهای صورت گیرد از پرتاب سنگ یا دیگر اشیا کمک میگرفتند این کار معمولاً زمانی انجام میگرفت که انسان از فرار کردن خسته و کوفته میشد. در تنگنای مرگ و زندگی، انسان مجبور بود از قدرت بازو و پنجه و عضلات خود هم حداکثر استفاده را نماید و به این ترتیب انسان اولیه پی برد که اگر تندتر بدود، بیشتر بپرد و محکمتر پرتاب کند، بهتر خواهد توانست با مشکلات و خطرات پیرامون خود مبارزه کند.
از بین ملتهای دنیای باستان فقط یونان بود که با عشق و علاقه، مردان غیور و با شهامت خود را به بهترین شکل، تشویق میکرد ، در یونان باستان به مردانی که بهتر دویده و شیئی را بیشتر پرتاب کرده و از مرتفع ترین محل میپریدند به چشم عظمت نگاه میکردند و برای آنها احترام و افتخار زیادی قائل بودند ، اما نکته مجهول برای همه دانشمندان علم ورزش این است که به چه علت قهرمانان پرتاب دیسک در مرتبه اول قرار میگرفتند و ورزشکاران دیگر در درجه دوم اهمیت قرار داشتند. در اساطیر یونان باستان، به موجودی پرشور و شر به نام «مرکور» بر میخوریم ، این موجود افسانهای، جوانی است بلند بالا و سرشار از شادمانی و حرکت و حرارت ، او در دو طرف کلاه و مچ پای خود بالهایی کوچک دارد و با همین بالها و گامهای تیز و چابک، سفرهای بسیار پرماجرایی را در کوهها و جنگلها و سرزمینهای مختلف انجام میدهد. وجود چنین اسطورهای حکایت از علاقه و توجه مردم به تیزپایی، چابکی و دویدن دارد. در مصر باستان نیز، نوعی ورزش «دومیدانی» شامل دویدنهای انفرادی و جمعی اجرا میشد. المپیک باستان اولین اجرای سازمان یافته و قانوندار دوومیدانی بود، این بازیها از سال ۷۷۶ قبل از میلاد آغاز شد و ۱۲ قرن ادامه داشت. دوومیدانی در المپیک باستان در رأس دیگر ورزشها قرار داشت ، مسابقه دو با شرکت دوندگان چابک به مسافت یک اِستاد (۱۸۲ متر) انجام میشد و واژه استادیوم از این کلمه گرفته شد. در این دوره حتی دویدن با یک پا هم وجود داشته و از آنجا که بشر اسلحهای به نام نیزه اختراع کرده بود و در جنگ از آن استفاده فراوانی میکرد، پرتاب نیزه هم به عنوان ورزش شناخته شد. در المپیادها دو نوع مسابقه با نیزه وجود داشت ، یکی پرتاب نیزه و دیگری نبرد با نیزه توأم با شمشیربازی بود. «کوروبوس» احتمالاً اولین قهرمان رسمی دو در نخستین المپیک باستانی بوده است ، بنا به مدارک تاریخی، پرش طول در چهارمین دوره به مواد مسابقه اضافه شد و کرونوس از کشور اسپارتا نخستین رکورددار این ماده بود که حدود ۷ متر پرید ، در دورههای بعدی رشتههای دیگر مانند پرتاب وزنه و پرتاب دیسک به فهرست مسابقات دوومیدانی اضافه شد ، یونانیها، برای پرتاب دیسک از یک صفحه مدور فلزی استفاده میکردند که آن را هاترس (HATTERES) مینامیدند.
بازیهای المپیک در قرن چهارم میلادی به دستور امپراطور روم تئودوزیوس اول تعطیل شد و همزمان مسابقات دوومیدانی هم از رونق افتاد ، از آن زمان تا زنده شدن دوباره المپیک شکلهایی از انواع دوها و پرشها و پرتابها در اقوام و ملل دنیا دیده شده که بیشتر به خاطر آماده شدن جنگجویان و سربازان بوده است. در قرن دوازدهم میلادی، مسابقات میدانی و مخصوصاً دو در انگلستان رواج یافت ، این رواج در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم شدت یافت و به ورزش اول جامعه تبدیل شد. علت این شکوفایی علاقه هنری هشتم پادشاه انگلستان بود که خود مهارت فراوانی در پرتاب چکش داشت. در قرن ۱۷ و ۱۸ میلادی، در انگلستان نوعی شرطبندی مرسوم شد که در آن دوندگان با هم شرط میبستند و انبوه مردم به تماشا میایستادند. در سالهای ۱۸۲۰ تا ۱۸۶۰ دوومیدانی به دانشگاهها و مدارس انگلستان راه یافته بود و دانشجویان علاقه فراوانی به این ورزش پیدا کرده بودند. در سال ۱۸۴۹ ارتش انگلستان یک مسابقه بزرگ برای اهمیت دادن به دو و جلب توجه نظامیان به آن ترتیب داد و علاوه بر این، دوهای سرعت و استقامت را جزء دروس رسمی دانشکده افسری قرار داد. در سال ۱۸۶۶ اولین باشگاه دوندگان با نام «کلوپ اتلتیک آماتور» در لندن تاسیس شد و بعد از آن باشگاهها و کلوپهای دیگری به وجود آمدند. بعد از انگلستان، دومین کشوری که دوومیدانی در آن رونق بسیار یافت آمریکا بود ، اولین باشگاه دوومیدانی آمریکا «کلوپ اتلتیک نیویورک» بود که در سال ۱۸۶۸ تاسیس شد. در اولین دوره المپیک نوین در سال ۱۸۹۶ دوومیدانی در ردیف مهمترین رشته های ورزشی بازیها قرار داشت.
ورزش دو و میدانی در ایران، به ویژه در دوران باستان و روزگاران قدیم به اندازه سوارکاری، چوگان بازی، تیراندازی، کشتی و شمشیربازی رایج نبوده است. اما بیتردید جنگاوران و سربازان ایرانی در هر دوره از تاریخ، برای آمادهسازی و تقویت جسم خود از این ورزش هم غافل نبودهاند ، شاطرها را شاید بتوان نخستین افرادی به شمار آورد که ورزش و تمرین اصلی آنها از دوران کودکی دویدن بوده است. در دوره صفویه و پس از آن چنین رسم بود که مردانی چابک و تیزرو در پیشاپیش اسب بزرگان میدویدند و راه را برای عبور آنها باز میکردند. این دوندگان را شاطر مینامیدند ، شاطرها، دویدن و تندرفتن را از کودکی تمرین میکرند و چون در این کار مهارت مییافتند، در یک آزمون مانند مسابقه دو نیز شرکت میکردند تا اگر قبول شوند، حکم شاطر دوانی یا استادی بگیرند ، در دربار پادشاهان صفوی و بعد از آن، همواره تعدادی شاطر آماده به خدمت بودند و رئیس شاطرها را شاطر باشی میگفتند ، شاطرها در اوقات فراغت به تمرین دو می پرداختند و از آنجا که افرادی تیز پا و تندرو بودند، برای رسانیدن پیامها نیز مورد استفاده قرار می گرفتند ، اما، از عهد مشروطیت به بعد و به دلیل رواج کالسکه و اتومبیل ردایرانف کار و بار شاطرها هم به تدریج از رونق افتاد و این پیشه از میان رفت. پیدایش ورزش «دو و میدانی» در ایران، به صورت نوین حدود سال ۱۳۰۰ هجری شمسی است. در این سال، میرمهدی ورزنده(معلم ورزش) دوومیدانی را در ایران معرفی کرد و به شاگردان مدارس آموزش داد. در سال ۱۳۰۳ در میدان مشق تهران، مسابقهای به نام المپیک ایران ترتیب داده شد که در آن ورزشکاران سفارتخانههای خارجی و ورزشکاران ایرانی شرکت کردند ، مهمترین رشته این رویداد ورزشی «دو و میدانی» بود ، در آن سالها وزارت معارف ایران هه ساله جشنوارهای ورزشی برای دانشآموزان ترتیب میداد که بیشتر بر پایه دوومیدانی، شمشیربازی و حرکات ژیمناستیک بود. احمد ایزدپناه که او را پدر دو و میدانی ایران می خوانند از سال ۱۳۰۳ به بعد، به کمک شمسالدین شایسته و شعاع معتمد شیرازی در مسجد سپهسالار آن زمان تشکیلاتی به راه انداختند که هدف آن برگزاری مسابقات دو و میدانی بین ورزشکاران محلات و مدارس تهران بود.
در سال ۱۳۱۱، کانون ورزش ایران به همت این کانون در کالج تهران برگزار شد. در آن سالها (۱۳ – ۱۲ – ۱۱ – ۱۳۱۰) بیشتر مسابقات دو و میدانی با وسایل معمولی و ابتدایی انجام میشد و دسته بیل و ریسمان و سنگ ترازو برای پرش با نیزه و پرش ارتفاع و پرتاب وزنه به کار میرفت. در سال ۱۳۱۳ هجری شمسی از سوی وزارت معارف یک اردوی ورزشی در باغ منظریه تهران ترتیب یافت که اولین سمینار دوومیدانی هم در آنجا تشکیل شد تا این رشته از ورزش را درایران پاریهریزی کند و گسترش دهد. به این ترتیب رشتههای مختلف دوومیدانی به تدریج در شهرهای بزرگ و کوچک ایران رواج یافت. اولین حضور بین المللی ایران در بازیهای آسیایی ۱۹۵۱ دهلی نو بود که علی باغبانباشی در آن سال موفق شد در ۵ هزارمتر مدال طلا و در ۳ هزارمتربامانع مدال نقره به دست آورد ، باغبانباشی هفت سال بعد در بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ که دومین حضور ایران در این بازیها بود که موفق شد در رشته های ۱۰ هزارمتر و ۵ هزارمتر دو مدال برنز به دست آورد ، از قهرمانان بزرگ تاریخ دو و میدانی ایران میتوان به باغبانباشی، خلیل رضوی، تمیور غیاثی، احمد میرحسینی، جلال کشمیری، فرامرز آصف، سلمان حسام، رضا انتظاری، حمید سجادی، جعفر باباخانی، سجاد مرادی، عباس صمیمی و احسان حدادی اشاره کرد. احسان حدادی تنها ورزشکار ایران بوده است که به مدال طلای جهانی در دو و میدانی دست یافته است و حدادی در مسابقات جهانی جوانان در سال ۱۳۸۳ به مدال طلای پرتاب دیسک دست یافت.
منبع خبر «مدیر آوای باغملک» است و آوای باغملک، آخرین اخبار شهرستان باغملک در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر میدانید، خواهشمند است کد ( 5645 ) را همراه با ذکر موضوع به شماره 09800000000 پیامک بفرمایید.با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه آوای باغملک، آخرین اخبار شهرستان باغملک مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
وزیر صنعت معدن و تجارت گفت: تراز تجاری ایران با آفریقا مثبت است ولی کافی نیست، در تدارک نقشهای برای همکاری با آفریقا هستیم که اولا پایدار و باثبات باشد و به نفع هر دو منطقه باشد.
فرمانده منطقه پدافند هوایی شمال غرب کشور گفت: نقش نخبگان داخلی و متخصصان فنی در طراحی و توسعه سامانههای هوشمند پدافندی بومی در حفظ و حراست از آسمان کشور بسیار ارزنده و قابل توجه است.