یادداشت // سمیرا ضرابی// من معتقدم که بزرگی یک مرد ، با میزان تواضعش سنجیده می شود

یادداشت // سمیرا ضرابی// من معتقدم که بزرگی یک مرد ، با میزان تواضعش سنجیده می شود
«جان راسکین»
برای حاج محمد شمس ، مداحی که معنا را معنا می بخشد و ترجمان زیبایی هاست در دیار جانکی
با هر چه عشق ، نام تو را می توان نوشت ، با هر چه رود ، نام تو را می توان سرود، بیم از حصار نیست
به گزارش پایگاه خبری آوای: در سرزمین خاطره ها ، آنان که خوبند همیشه سبزند و آنان که مهر و محبت را بر دل هایشان بر افراشته اند ، همیشه در خاطر ، می مانند . خاطراتی خوب و پویا ‌، بابت همه ی خاطرات خوبمان سپاس بزرگ مرد
متعهدیم به تصویری که از شما ساخته ایم ، به جرأت می توان گفت یکی از زیباترین تصاویر ! آری ، بعضی از آدمها ، همیشه در خاطر می مانند و فکر کردن به آن بعضی ها ، ناخودآگاه ، حس زیبای زیبایی را ، می آفریند و شما از آن بعضی هایید . ساده، پاک ، بی آلایش ، فروتن و صاحب صفات عالی ، و همیشه قدم های چون شمایی ، که ترجمان خوبی هایید ، گلریزان است . به هر کجا می روید عطر وجودتان ، همه را لبریز آرامش می کند و اثر قدم هایتان ، نقش زیبای محبت است که هیچ نیرویی نمی تواند آن را محو نماید و این روح خدایی ست که در شما ، دمیده شده است
انوشه روان قیصر امین پور زیبا سرودند : کنار نام تو ، لنگر گرفت کشتی عشق
نمی دانم این حجم از فوران خوبی هایتان را چگونه با قلم ناچیز خود ، بر این صفحه ی سپید بنگارم؟!
دنبال وجهی میگردم که تمثیل شما باشد ، اما نیک می دانم که ؛ من نه آنم که توانم ز شما ، عالی گویم …
اما بدانید که همیشه انسان های بزرگ و دوست داشتنی را قبل از چشم در دلمان جستجو می کنیم و شما آنگونه اید ، از همان قببله ی عشق ، که وجود آدم هایش نور امیدی ست بر زندگی ، و شاهکار خلقت خدایند بر زمین ، الهه ی عشقند و واژه ها برای نوشتن از آنها علیل گشته اند ، زبان هم در تعریف و تمجیدشان قاصر گشته است
بعضی ها عجیب خوبند ، و شما عجیب تر ، گمان کنم خدا هر شب بالای سرتان اسپند دود می کند.
آری واژه هایم برای از شما نوشتن ، خاک بر سر شده اند ، چرا که شما ، عشق می رویانید و زبان را یارای از شما نوشتن ، نیست
و چه زیبا هوشنگ ابتهاج آسمانی، بر قامت کاغذ ، استوار ساخت این بیت زیبا را ، که شک ندارم مخاطبشان چون شمایی بوده است ؛قصور عقل کجا و قیاس قامت عشق ؟! ، تو هر قبا که بدوزی به قدر ادراک است
و شفیعی کدکنی آن شاعر زیبا نگار ،چنین سراییده است و من نیز بر شما عرضه میدارم ؛ کلماتم را در جوی سحر می شویم ، لحظه هایم را در روشنی باران ها ، تا برای شما شعری بسرایم روشن
و زیباتر ، شعری ست که شاعرش را نمی شناسم و به گمانم برای شما سروده شده است ؛ همه قبیله ی من عالمان دین بودند ، مرا معلم عشق تو شاعری آموخت
من برادر تو أم ، یا حسین حرفی بزن…
کوفیان من زاده ی آزاده ی ، ام البنینم …
باز هم صدای گرم آفتاب ، گوش ها را نوازش می کند ، باز هم موسیقی دلنواز مهر ، از دریچه ی شب ، شب‌های محرم و اشتیاق باغ‌ملک برای شنیدن صدای شما ، شما که معمار خاطرات خوب کودکی مان هستید . خاطرم هست چندی پیش ، دوستم تصویر شما را در خواست کرد ، اما آنچه التفات مرا به خود جلب کرد این بود : دلم برای صدا ی آقای شمس تنگ شده است ،یاد باد آن روزگاران یاد باد … و این دو سطر نوشته ، دنیایی حرف با خود دارد ، از مهر ، از زیبایی ، از انسانیت، از تواضع و از عشق ، که اینچنین پس از سالیان و گذر روزگار ، ریشه ی این عشق همچنان پابرجاست به مهر ، مرام و معرفت که همه برای شماست آقای خوبی ها . ستایش برای شماست ، شما که ترجمان مهر هستید در گذر زمان ، سایه ی مهرتان مستدام باد و وجودتان ماندگار ، به گردش دوران
موسیقی خوب ، خطا نمی کند ، به عمق جان نفوذ می کند ، در پی اندوهی می گردد که سراسر وجودمان را ، فرا گرفته است و نحوه ی خوانش شما ،برای سالار شهیدان و علمدار دشت کربلا ، اینگونه بوده است
و اینچنین خاطراتمان ، به نیک مرد نیکو نهادی ، پاک و صادق ، که مداحش میخوانند گره خورده است مردی با سیمایی نورانی و صدایی به غایت حزین ، گرم و دلنشین …
تصویر آرام ، متین و تمثال نازنین تان ، در ذهن ما دهه ی شصتی ها، به زیبایی حک شده است و در ذهن من هنوز دختر بچه ای زندگی می کند از جنس بلور ، ارتفاع لبخندش به بلندی کوه نمک ، نگاهش پر از شوق کودکانه و در انتظار رسیدن محرم و شروع خوانش و مدیحه سرایی شما ، سپاس که زیبا ساختید خاطرات کودکی مان را
زبانها پر از آفرین تو باد
روزگارتان فرخنده و فرحناک ! دلخوشی های زندگی تان ، افزون!
مه و مهرداد بر بامتان سایه گستر باد …
با امتنان و در منتهای سپاسمندی